Eerste dagen Ghana
Door: De Perre
Blijf op de hoogte en volg De Perre
30 Mei 2015 | België, Geel
Donderdag de zware fout begaan sochtends het fietsen te onderbreken om in Bolgatanga vanalles te doen, en nadien de rekening dubbel en dik betaald.
Zoals normaal was ik om 4.00u opgestaan en 5.00u vertrokken, tot daar dus alles slim, maar in Bolgatanga ben ik pas tegen 12.00u vertrokken. Aangezien de temperatuur om 10.00u de 40`C passeerd, is het om 12u rond de 45`C.
Echt geen weer om met een beladen fiets door te trekken, en zeker niet als je iets of wat tempo wil houden. Gaat gewoon niet. Resultaat is de helft van de tijd stops inlassen, terwijl als je fietst het tempo halveerd. Misselijk van de warmte, slap van de honger (maar niets binnenkrijgen). Afzien was mijn deel Heb er zelf voor gekozen he :-)
Uiteindelijk wel het beoogde doel bereikt, 67km.
Ongeveer 5km voor voor Karemenga door een voorbijrijdende motorrijder aangesproken, hij leidt daar het project The Green House, overnachting was dus zo geregeld, en het eten was nog lekker ook.
Vrijdag ging het veel beter, minder en kortere stops, op tijd eten en drinken enz. We leren het wel hoor.
Tegengehouden door politie, een zei dat ik mijn fiets aan hem moest geven. Geen paniek, dat hebben er al tien gezegd, ze menen het niet, maar ze willen het toch maar eens proberen. Als ik dan op de vraag antwoord waarnaartoe, wederom verbazing. Echt niemand begrijpt hier waarom je als blanke in godsnaam hier met de fiets komt rijden, en dan nog zover. Uiteindelijk krijg je wel bergen respect in de plaats.
Nadien nog door tien mannen aan de kant opgehouden, hun bus stond in panne. Zelfde verhaal als met de flikken, maar met fotosessie deze keer.
In Pigu gestrand, weer mooi de 65km gedaan, maar hier was in heinde en verre geen hotel of guesthouse te vinden, hadden ze me al duidelijk gemaakt. Tentje in de kant is op zich geen probleem, maar doe ik enkel als er echt geen andere optie meer open is.
Stoppen in dorp Pigu dus, en vragen of overnachting mogelijk is.
De mannen zijn geen van de twee engelstalig, maar begrijpen het opzet en het is al duidelijk dat het wel in orde komt. Na 5 minuten komt een andere man aanzetten, in gebrekkig engels maakt hij me duidelijk dat ik mee naar het dorpshoofd moet, en die zal beslissen. Als ik te moe ben mag ik eerst wat uitrusten, de mannen hebben tijd hier he. Niet dus, liever direct weten waar ik voor sta. Bij het dorsphoofd, eerst schoenen uit, de twee anderen op hun knieen op de mat voor het dorpshoofd, ik mag op een bankje gaan zitten. Ik denk dat het beter is mezelf zeker niet hoger op te stellen (figuurlijk dan) en ga ook maar op de knieen. Ik moet me voorstellen, naam, waarvandaan, hoe, reis in het kort, probleem in het kort. Tolk zit naast mij en vertaald.
Het gaat er echt wel heel serieus aan toe, de man geniet duidelijk heel veel respect.
In principe moet ik smorgens terug naar de hoofdman, maar ze begrijpen dat ik echt vroeg weg wil en dat is geen probleem.
Ik verblijf de avond en nacht in en rond het huis, nuja, complex van hutten rond een binnenkoer, van mijn gastheer. Voetbalmatch van de plaatselijke jeugd, van 10 tot 20 jaar tegelijk. Avondmaal incluis, maispap met saus.
Smorgens ben ik als eerste op, fiets staat al klaar voor het licht wordt.
Ik geef de man de jas die ik meehad sinds mijn vertrek in Brussel, winterjas met pels welliswaar, maar ik denk dat de man er oprecht blij mee is. En ik ook dat ik er vanaf ben.
Vandaag verder naar Talame gesjokt, in een katholiek guesthouse belandt, nog eens airco vannacht.
Morgen richting Kumasi, ik ga de oostelijke route via Salaga nemen, niet dat het verkeer zo druk is, maar op den duur gaat het toch wat vervelen. Alhoewel het verkeer hier op zich wel spectaculair is, vrachtwagenbelading is hier wel iets anders dan bij ons.
Zoals normaal was ik om 4.00u opgestaan en 5.00u vertrokken, tot daar dus alles slim, maar in Bolgatanga ben ik pas tegen 12.00u vertrokken. Aangezien de temperatuur om 10.00u de 40`C passeerd, is het om 12u rond de 45`C.
Echt geen weer om met een beladen fiets door te trekken, en zeker niet als je iets of wat tempo wil houden. Gaat gewoon niet. Resultaat is de helft van de tijd stops inlassen, terwijl als je fietst het tempo halveerd. Misselijk van de warmte, slap van de honger (maar niets binnenkrijgen). Afzien was mijn deel Heb er zelf voor gekozen he :-)
Uiteindelijk wel het beoogde doel bereikt, 67km.
Ongeveer 5km voor voor Karemenga door een voorbijrijdende motorrijder aangesproken, hij leidt daar het project The Green House, overnachting was dus zo geregeld, en het eten was nog lekker ook.
Vrijdag ging het veel beter, minder en kortere stops, op tijd eten en drinken enz. We leren het wel hoor.
Tegengehouden door politie, een zei dat ik mijn fiets aan hem moest geven. Geen paniek, dat hebben er al tien gezegd, ze menen het niet, maar ze willen het toch maar eens proberen. Als ik dan op de vraag antwoord waarnaartoe, wederom verbazing. Echt niemand begrijpt hier waarom je als blanke in godsnaam hier met de fiets komt rijden, en dan nog zover. Uiteindelijk krijg je wel bergen respect in de plaats.
Nadien nog door tien mannen aan de kant opgehouden, hun bus stond in panne. Zelfde verhaal als met de flikken, maar met fotosessie deze keer.
In Pigu gestrand, weer mooi de 65km gedaan, maar hier was in heinde en verre geen hotel of guesthouse te vinden, hadden ze me al duidelijk gemaakt. Tentje in de kant is op zich geen probleem, maar doe ik enkel als er echt geen andere optie meer open is.
Stoppen in dorp Pigu dus, en vragen of overnachting mogelijk is.
De mannen zijn geen van de twee engelstalig, maar begrijpen het opzet en het is al duidelijk dat het wel in orde komt. Na 5 minuten komt een andere man aanzetten, in gebrekkig engels maakt hij me duidelijk dat ik mee naar het dorpshoofd moet, en die zal beslissen. Als ik te moe ben mag ik eerst wat uitrusten, de mannen hebben tijd hier he. Niet dus, liever direct weten waar ik voor sta. Bij het dorsphoofd, eerst schoenen uit, de twee anderen op hun knieen op de mat voor het dorpshoofd, ik mag op een bankje gaan zitten. Ik denk dat het beter is mezelf zeker niet hoger op te stellen (figuurlijk dan) en ga ook maar op de knieen. Ik moet me voorstellen, naam, waarvandaan, hoe, reis in het kort, probleem in het kort. Tolk zit naast mij en vertaald.
Het gaat er echt wel heel serieus aan toe, de man geniet duidelijk heel veel respect.
In principe moet ik smorgens terug naar de hoofdman, maar ze begrijpen dat ik echt vroeg weg wil en dat is geen probleem.
Ik verblijf de avond en nacht in en rond het huis, nuja, complex van hutten rond een binnenkoer, van mijn gastheer. Voetbalmatch van de plaatselijke jeugd, van 10 tot 20 jaar tegelijk. Avondmaal incluis, maispap met saus.
Smorgens ben ik als eerste op, fiets staat al klaar voor het licht wordt.
Ik geef de man de jas die ik meehad sinds mijn vertrek in Brussel, winterjas met pels welliswaar, maar ik denk dat de man er oprecht blij mee is. En ik ook dat ik er vanaf ben.
Vandaag verder naar Talame gesjokt, in een katholiek guesthouse belandt, nog eens airco vannacht.
Morgen richting Kumasi, ik ga de oostelijke route via Salaga nemen, niet dat het verkeer zo druk is, maar op den duur gaat het toch wat vervelen. Alhoewel het verkeer hier op zich wel spectaculair is, vrachtwagenbelading is hier wel iets anders dan bij ons.
-
30 Mei 2015 - 23:11
Véronique Tassenoy:
Iemand die jou op de knieën krijgt ... super . :-) .
Nog veel succes de komende 3 weken .
-
31 Mei 2015 - 09:43
Karen:
hoi Perre,
Blij te lezen dat alles, op een paar fratsen na dan, super gaat! Ik ben nu al een pak geruster dat je er echt van kan genieten, als het lukt graag ook foto's nemen, ben er echt benieuwd naar. Ik zie op de satellietbeelden dat je nu toch in een groener gebied terecht komt, hopelijk wat meer schaduw onderweg, maar het zal bakken en braden blijven waarschijnlijk.
De ander Astvaltzottekes zijn gisterenavond in Parijs aangekomen, die zullen onderweg ook vaak aan jou gedacht hebben want het was zo te horen ook wel afzien.
Geniet nog van wat komen gaat!
groeten, Karen -
01 Juni 2015 - 23:16
Toon:
Fantastisch Perre! Keep up the good work, en geniet van de momenten! Achteraf zal je de herinneringen kunnen koesteren... -
02 Juni 2015 - 09:41
Pieterjan:
Geweldig avontuur! Kuifje is er niets tegen.
Met Astvalt zijn we vorig weekend met ons fietske naar Parijs gebold. 204 Km tot Chimay en van hieruit 286 km naar Parijs. In omstandigheden waar jij van kan dromen. Buiten zieke Wim B. hebben we het alle 7 gehaald.
Pas toch maar op met op je knieën te zitten, na al het fietsen zou het wel eens kunnen zijn dat je niet meer recht geraakt. Wie weet wat ze dan met je gaan uitspoken.
Niet te veel bij nadenken en geniet er nog van.
Groetjes
PJ -
03 Juni 2015 - 09:14
Jan:
Haaj Perre,
fantastische verhalen om duimen en vingers van af te likken, wat een mooi avontuur!
Geniet van de onderdompeling in de Afrikaanse cultuur maar pas op als ze vragen om in de pot maispap te kruipen hé.
Keep on trippin!!
stevige linker
Jean
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
